Kendi kendimi kırmak istemiyorum...
Güneşin, umudun ve çocukların uğramadığı topraklardan mı yaratıldık acaba diye düşünürüm bazen. Yüreğimde kendime yabancılık hissettiğimde dünyanın bittiği yerde, bir bankın üzerinde sonsuza dek kıpırdamadan oturmak isterim. İçimdeki yabancıyla hâlâ tanışamadım ve sanırım tanışamayacağım. Birbirimize aşinayız ama hiç konuşmuşluğumuz yok. Ne o benden memnun ne de ben ondan. Bu Beden ikimize yetmiyor, farkındayız. Hasım değiliz ama ısınamıyoruz da birbirimize. Kendimin kendime huzur vermesini bekliyorum. İkimizi de kırmak istemiyorum.